نامهربان

ای دو چشمت سبزه زارن گریه ات اشک بهاران                 

میروم غمگین و نالان بهر من اشکی میفشان

ای سراپا مهربانی ای نگاهت آسمانی

در دل نامهربانت شوق ماندن مینشانی

ترسم آخر در کنارم خسته و آزرده گردی

با همه خوبی و پاکی در خزان پژمرده گردی

میروم تا نشنوم آواز باران دو چشمت

میروم چون می هراسم شعله ای افسرده گردی

ای که در خوبی و پاکی چلچراغ آسمانی

قلب سردم را چه بی حاصل به سویت میکشانی

عاشق و چشم انتظاری پاک و روشن چون بهاری

هر چه گفتم باورت شد حیف از احساسی که داری

چشمه ای خشک و سیاهم خسته ای گم کرده راهم

بگذر از من چون که دیگر زشت و سرتا پا گناهم

ای که در خوبی و پاکی چلچلراغ آسمانی

قلب سردم را چه بی حاصل به سویت میکشانی

قصه ی تلخ مرا کاش از نگاهم خوانده بودی

من گنه کارم تو خوب و مهربانی مهربانی